NA PROCURA DO NORTE
O Guerreiro venceu e trouxo o Norte.
Luísa Villalta
-I-
Cando ande á procura do Norte
non me preguntedes pola terra en que nacín,
nin dos nomes dos pais que me deron a vida,
nin da dozura dos beixos da miña compañeira.
Non me preguntedes polo perfume á salitre
apreixando os camiños da miña nenez.
Non deixedes que as bágoas enfouzen
o recordo da mirada dos fillos.
Cando ande á procura do Norte,
na peregrina viaxe na vastedade do tempo,
non me preguntedes pola embriaguez do camiñante,
pola conversa cabo da lareira,
polo pouso que deixa a chegada,
polo sabor a terra mollada.
Non me preguntedes, cando procure a vertixe da liña do horizonte,
pola serea presencia das nubes,
pola brisa lene no solpor do día,
pola hora na que os corvos sacian a sede.
Cando chegue o momento,
preguntar pola incerta sombra da inabarcable existencia.
MEMENTO MORTIS
Reclamamos para nós as osamentas deitadas na poeira,
os fanados peteiros dos voitres
aboiando arredor das despedidas.
Emerxemos dos pozos baleirados cos cánticos do abril
mergullados ao ritmo da seitura
na alba florecida co Nordés.
Hai voces que me chaman
a ficar embebido de ti,
a compartir este ceo azul e tan profundo
que asolaga a fervenza dos adeuses.
No hay comentarios:
Publicar un comentario