FERVENZAS LITERARIAS

Ás veces hai que vomitar a dor que supón retornar ao pasado. Flaxelarse coa levidade dos recordos e das lembranzas para ter a constancia de estar vivos. Pablo Bouza presenta en Ingrávido signo (Espiral Maior) -premiado na XXXV Edición do Certame Literario do Concello de Vilalba- unha procura polas arestas da morte. Sen embargo, o que de primeiras semella un libro duro e escuro o poemario reflicte, da man do poeta fenés, estalos incesantes de vida.
Ingrávido signo supón o terceiro traballo individual publicado por Pablo Bouza. Anteriormente tirou do prelo In aeternum (Deputación da Coruña) e O home que falaba coas baleas (Concello de Outes). Ten a piques de publicar Na procura do norte (Premio de Poesía 'Conde de Gondomar') en Alvarellos e Espiral Maior publicará, o vindeiro ano, o seu Na intimidade do azougue, premiada na edición deste ano en Vilalba.

Presentación o mércores 13 de outubro de 2010, ás 20.00 h,

na Biblioteca de Poesía “Uxío Novoneyra”

(Pazo de “Vila Melania”, Vilaboa, Culleredo).

Interveñen:

Celestino Poza Domínguez, concelleiro de Cultura

Miguel Anxo Fernán Vello, poeta e editor.

Xulio L. Valcárcel, poeta.

Pablo Bouza Suárez, autor.

PRESENTACIÓN

DO LIBRO

INGRÁVIDO SIGNO

DE PABLO BOUZA SUÁREZ

INFORME LITERATURA GALEGA 2007

INFORME DE LITERATURA GALEGA 2007

Bouza Suárez, Pablo, In aeternum, prólogo Xulio Valcárcel, ilus. Manuel Gandullo, A Coruña: Deputación da Coruña, 2007, 77 pp. (ISBN: 84-9812-055-1).

Poemario de temática fondamente intimista que xorde dos Encontros de Pintura e Poesía que dende hai dous anos celebra a Deputación da Coruña e no cal se mestura a pintura de Manuel Gandullo cos versos de Pablo Bouza Suárez (Fene, 1965). Trátase do primeiro poemario do autor que xa foi galardoado en varios certames poéticos e que se

abre cun prólogo de Xulio Valcárcel, no que se destaca a intensidade con que se vive o amor e o desamor e a beleza lingüística. O poemario artéllase en catro partes: “A covardía que profeso” (vivencia apaixonada do amor), “Mar amante” (o sentimento amoroso fúndese coa natureza), “Paisaxes de desolación” (poemas de temática máis social) e “Testamento da derrota” (morte e paso do tempo como fío central), as cales teñen como fío común o amor e o desamor. Escrito nunha linguaxe clara e sinxela contén imaxes moi expresivas e evocadoras (“Verterse todo en ti / coma un xarope de delicias prohibidas / vagaroso beberte en doces grolos...”), que se mesturan coas acuarelas de Manuel Gandullo enchendo de cor as verbas do poeta. O trazo métrico

característico é o versolibrismo e consegue a rima e o ritmo poético grazas ás

coincidencias fónicas e á combinación versal que mestura versos máis longos e máis curtos, os espazos en branco e recorrentes anáforas. Por último, cómpre destacar a continua aparición de citas textuais de diferentes escritores e escritoras como Helena Villar Janeiro, Pilar Pallarés ou Lino Braxe, entre outros, que abren varios dos poemas.

Referencias varias:

- Xulio Valcárcel, “Lecturas de Mariñán”, El Ideal Gallego, “La Galería!”, “Páxina

literaria”, 29 abril 2007, p. 4.

Refírese ao terceiro Encontro de Pintura e Poesía en Mariñán, que cualifica de éxito.

Celebra a publicación de In aeternum, primeira entrega poética de Pablo Bouza, con ilustracións de Manuel Gandullo e limiar de Xulio Valcárcel, que é quen asina este artigo. A continuación, pasa a comentar esta obra e céntrase, especialmente, no tema de represión política na contenda do trinta e seis.

- Miguel Anxo Fernán Vello, “O amor na poesía: ‘In aeternum”, Galicia Hoxe,

“Caderno aberto”, 18 maio 2007, p. 3.

Fálase do primeiro poemario de Pablo Bouza In aeternum, como unha mostra de que o eros e a poesía van unidos, ademais de anotárense similitudes con Rilke ou Kavafis.

Cítanse algúns versos e lóanse as acuarelas de Manuel Gandullo que ilustran o libro.