En agosto déitome sempre tarde
cando o silencio do sono
apalpa cada recuncho da casa
e atraveso ás escuras corredores
coa morneza dos alentos
a respiración dos nenos
que anuncia o descanso
procuro a frescura das sabas
o recendo dos beizos
a crepitar na noite
esa pequena distancia
nos límites da cama
Abóndame con te mirar
quizais rozar o teu corpo
soñar coa mañá
á espera do amor
Deberiamos cambiar esta costume
de bicarnos as tentas baixo as luces
do último solpor de agosto
amosarlles aos nenos a promesa
tatuada nesa beleza túa
de peitos de deusa
explicarlles o por que do teu sorriso
esa voz de buguina
o silencio dos teus beizos na mañá
o arreguizo dos meus ollos
a secreta mirada dos amantes
Cando morra o amor
quero estar vivo
e desmaiar sobre ti
a luz deste abandono
vivir de novo
a tépeda pel a demorarse
no vértice da alba
o desterro dos corpos a buscarse
Quero estar vivo
cando morra o amor
saciar esta sede de nostalxia
que se deita sobre a cama
soñar co pan das túas cicatrices
poder amar o mar deste delirio
No hay comentarios:
Publicar un comentario